Mercedes DTM
FOLLOW THAT STAR!
Αβους, Νίρμπουργκρινγκ, Χοκενχάιμ, Ζόλντερ, Νόρισινγκ, Σίνγκεν, Μπρνό...
Πάνω από 160 εκατομμύρια άνθρωποι παρακολουθούν κάθε χρόνο στις πίστες και
στην τηλεόραση τη μάχη των γιγάντων στους 12 γύρους του Γερμανικού
Πρωταθλήματος Αυτοκινήτων Τουρισμού! Μην μπορώντας να αντισταθούμε στον
πειρασμό ταξιδεύουμε στη Γερμανία και οδηγούμε την Mercedes AMG που κέρδισε
το πρωτάθλημα του ?92!
Του Κώστα Καββαθά
Φωτογραφίες: K.K., Μερτσέντες
H ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ διατυπωμένη πρόσκληση του γραφείου Τύπου της Μερτσέντες δεν
έδειχνε το τι επρόκειτο να επακολουθήσει. H εταιρία, έγραφε, καλεί τον κ.
Κώστα Καββαθά στη Στουτγάρδη για μια ανεπίσημη μάζωξη συναδέλφων από την
επιτροπή COTY προκειμένου να ανταλλάξουν απόψεις για θέματα που αφορούν το
αυτοκίνητο και την αυτοκινητοβιομηχανία. Έχοντας τις καλύτερες των
αναμνήσεων από τις επισκέψεις μου στην παλιά και καταξιωμένη αυτή εταιρία
και βλέποντας ότι δεν θα απουσίαζα από την Αθήνα πάνω από 1 1/2 μέρα πήρα
την απογευματινή πτήση της Λουφτχάνσα στις 6 και κάτι ήμουν σ? ένα όμορφο
ξενοδοχείο λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Στουτγάρδη.
Πρώτη εντύπωση: H Μερτσέντες... ξανάνοιωσε! Οι άνθρωποι στο, νέο, Συμβούλιο
της εταιρίας ουδεμία σχέση έχουν με την παλιά, καλή φρουρά. Νέοι στην
ηλικία, αλλά το κυριότερο, στις ιδέες με έκαναν για μια στιγμή να πιστέψω
ότι επισκέφθηκα... λάθος εταιρία! «Ο κόσμος, τα πράγματα, οι συνθήκες, τα
αυτοκίνητα άλλαξαν», είπε ένας απ? αυτούς, «κι? ήταν φυσικό ν? αλλάξει κι?
η στάση της Μερτσέντες απέναντι στον κόσμο». Κι? αυτό, όπως όλοι γνωρίζετε,
είναι κάτι παραπάνω από αληθινό. Τους τελευταίους μήνες η, μέχρι τη Σειρά
S, «απόμακρη» εταιρία έδειξε ότι είναι αποφασισμένη να «αρπάξει τον τράγο
από τα κέρατα» και ν? αντιμετωπίσει τα προβλήματα του αυτοκινήτου και της
κυκλοφορίας στις πόλεις και στους δρόμους του 2000 με σύγχρονο, δυνατό και
αποφασιστικό τρόπο. Πρώτα δείγματα, τα αυτοκίνητα της Σειράς C, αλλά
(κύρια, και τουλάχιστον για τον υπογράφοντα) η πραγματικά εκπληκτική
πρόταση που ακούει στο όνομα Vision, το μικρό αυτοκίνητο πόλης (και όχι
μόνο) που εντυπωσίασε τους επισκέπτες της πρόσφατης Έκθεσης της
Φρανκφούρτης και, φυσικά, η γεμάτη πίστη, αποφασιστικότητα και ενθουσιασμό
συμμετοχή της Μερτσέντες στους αγώνες του Γερμανικού Πρωταθλήματος
Αυτοκινήτων Τουρισμού (DTM), αλλά και στους αγώνες αντοχής με τα Σάουμπερ
Μερτσέντες.
Νάμαστε λοιπόν, οκτώ συνάδελφοι από την Αγγλία, την Ιρλανδία και το Βέλγιο,
καθισμένοι αναπαυτικά στις πολυθρόνες, ν? ακούμε τους ανθρώπους του
Διοικητικού Συμβουλίου να μας περιγράφουν (και να μας δείχνουν!) το μέλλον
της εταιρίας. Αν σας πω ότι, η συζήτηση που ξεκίνησε από την παρουσίαση και
ανάλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η αυτοκινητοβιομηχανία στο σύνολό
της, επεκτάθηκε σε θέματα κοινωνικά που μόνο εμείς οι... νότιοι ακουμπάμε
τι θα πείτε; H υπόσχεση που -όλοι- δώσαμε ν? ακούσουμε (τις σκέψεις των
ανθρώπων της εταιρίας) και να δούμε (τα μοντέλα που ετοιμάζει για τα
επόμενα 2-4 χρόνια) δεν μου επιτρέπει να σας μεταφέρω όλα όσα ελέγχθησαν
στην αίθουσα του ξενοδοχείου... «Ριλάξα» (μόνο... Γερμανοί θα μπορούσαν να
σκαρφιστούν ένα τέτοιο όνομα). Αυτό όμως που με σιγουριά μπορώ να σας πω
είναι ότι, στο άμεσο μέλλον το όνομα της Μερτσέντες θ? ακούγεται όλο και
περισσότερο ακόμα και σε τομείς που μέχρι τώρα πιστεύαμε ότι είναι
«χωράφια» των Ιαπώνων! Θυμηθείτε αυτές τις γραμμές όταν (σύντομα) θα δείτε
τις μεταμορφώσεις της Σειράς C, τα αυτοκίνητα πόλης, τη χρήση των υλικών
(μια πρόγευση μπορείτε να πάρετε στις σελίδες του Αντίλογου), αλλά ακόμα
και των καυσίμων.
H βραδιά τέλειωσε με ένα ευγενικό (από πλευράς ποιότητας και γεύσεων)
δείπνο στη διάρκεια του οποίου η συζήτηση με τους επικεφαλής των τμημάτων
Σχεδιασμού, E& E, Αγοράς, αλλά και «μάρκετινγκ» (δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι,
οι αυτοκινητοβιομηχανίες δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα) επεκτάθηκε ακόμα
περισσότερο.
Όπως συμβαίνει σ? αυτές τις περιπτώσεις ο απεσταλμένος σας δεν έπεσε απλώς
για ύπνο, αλλά κατεδύθη στον... Αδη (της κούρασης) γιατί, όπως μας είπαν,
το πρωινό επεφύλασσε «εκπλήξεις».
Πρωί λοιπόν και ένας λαμπρός ήλιος προσπαθεί να διώξει την υγρασία από τα
δέντρα και τους θάμνους που, σε αντίθεση με εκείνα που έχουν την ατυχία να
μεγαλώνουν στην Ελλάδα, αισθάνονται ευτυχισμένα από τις αλλεπάλληλες
βροχοπτώσεις.
Με τον καλό μου φίλο Αντριου Χάμιλτον, της εφημερίδας «Ιrish Τimes», βαδίζω
προς το χώρο στάθμευσης, όπου περιμένουν... 20 διαφορετικά μοντέλα της
εταιρίας από την «βασική» C μέχρι τα πιο ακριβά και γρήγορα μοντέλα της
AMG. Από... αντίδραση σ? αυτή τη βροχή των αστέρων παίρνουμε ένα με το νέο
12βάλβιδο ντίζελ της εταιρίας για να καλύψουμε την μικρή απόσταση μέχρι το
ειδικά διαμορφωμένο αεροδρόμιο όπου μας περιμένουν τα αυτοκίνητα που
κέρδισαν το DTM το 1992 και έλαβαν μέρος στους αγώνες του ?93 με οδηγούς
τους Κλάους Λούντβιχ, Ρόλαντ Ας, Κέκε Ρόζμπεργκ και Έλεν Λορ.
Όπως καταλαβαίνετε κάθε σκέψη ή διάθεση για σύντομες δοκιμές στις ειδικά
επιλεγμένες διαδρομές με τα αυτοκίνητα παραγωγής έσβησε μπροστά στην
πιθανότητα να με πάει «βόλτα» ο Λούντβιχ ή, ακόμα πιο προωθημένα, να
οδηγήσω ένα απ? αυτά τα «τέρατα» που, εκτός των άλλων, μου θύμιζαν και την
χρυσή εποχή με τους αγώνες του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Αυτοκινήτων
Τουρισμού (θυμάσαι Τάκη Πιρπιρή;).
Αλλωστε, τι μπορεί να προλάβει ένας άνθρωπος (ακόμα και «πυροβολημένος»)
που στη μία το μεσημέρι πρέπει να πάρει το τρένο για τη Φρανκφούρτη κι? απ?
εκεί την βραδινή πτήση για την Αθήνα. Οι επιλογές του περιορίζονται από το
χρόνο και την επιθυμία να δει, ν? ακούσει και να αισθανθεί ζωντανός στο
μπάκετ ενός αληθινού αυτοκινήτου (χωρίς αερόσακους).
Νάμαστε λοιπόν στο αεροδρόμιο. Στην πίστα τρία αυτοκίνητα: δυο «παλιά» 190
και ένα καινούργιο, βασισμένο στη Σειρά C που αυτή τη στιγμή δοκιμάζεται
εντατικά για το DTM του 1994 (περισσότερα πιο κάτω). Κοντά μας οι Λούντβιχ
και Ας, οι επικεφαλής του Γραφείου Διεθνούς Τύπου, του Αγωνιστικού
Τμήματος, ο γιατρός της ομάδας (αλλά όχι η ταχύτερη Κυρία της Γερμανίας, η
Έλεν Λορ που λείπει σε δοκιμές σε άλλη πίστα).
«Τι μέλλει γενέσθαι», ερωτώ με χαμόγελο γεμάτο «σημασία»
«Οι οδηγοί μας θα σας δείξουν την πίστα και μετά μπορείτε να οδηγήσετε τα
αυτοκίνητα του ?93» απαντούν και, πριν τελειώσουν τη φράση τους έχω
εισβάλλει στο τρέιλερ και ψάχνω για φόρμα, παπούτσια και κράνος για, κατά
Φιλιππακόπουλον, «πολύ ωραίο στιλ».
Το size 54 δεν κάνει (ακόμα), διαλέγω φόρμα Νο... 56, «μποτάκια» Νο 45 και
κράνος ένας θεός ξέρει και, πριν προλάβει άλλος, έχω καθίσει στο δεξί
κάθισμα της Μερτσέντες του Ας.
O οδηγός χαμογελάει, δένεται, γυρίζει τους διακόπτες και βάζει εμπρός. O
κινητήρας των 300 ίππων έρχεται στη ζωή, βήχει, καθαρίζει τους αυλούς του,
ξαναβήχει και, τραβάει το άψογα ετοιμασμένο αγωνιστικό αυτοκίνητο εμπρός. O
Ας με κοιτάει, «are you ready» «Ι?m always ready» και, το αστέρι εμπρός
αρχίζει να κινείται.
Ακολουθούν τα... γνωστά. Ήχοι θεϊκοί, θόρυβοι οργασμικοί, μυρουδιές από
λάστιχα, υλικά τριβής και λιπαντικά, ιδρώτας και ένταση, γραμμικές και
πλευρικές επιταχύνσεις που κάνουν το κεφάλι να «πετάγεται» μια απ? εδώ και
μια απ? εκεί και ο... δικός σας να παρακολουθεί ευλαβικά τις κινήσεις του
Ας. Στην δεξιά τρίτη, μετά τετάρτη, ύστερα πέμπτη και αμέσως πίσω στην 1η.
Εδώ φρένα, εκεί «σκασμένο» γκάζι και αμέσως φρένα για το διπλό S. Μετά από
τέσσερις ο Ας φέρνει το καταδρομικό στα «πιτς». Λύνομαι, βγαίνω (με
δυσκολία) και τρέμω (από τη συγκίνηση). Αν αυτό δεν είναι ένα μηχάνημα
Υψηλής Πιστότητας τότε δεν ξέρω ποιο είναι.
«Μπορώ;»
«Και βέβαια» λέει ο Ας παραχωρώντας τη... θέση του. Οι μηχανικοί βγάζουν το
τιμόνι και ακολουθεί η, μάλλον αστεία (για την ηλικία μου) «είσοδος» στη
θέση του οδηγού. Οι ζώνες ασφαλείας επεκτείνονται, οι καθρέφτες
ρυθμίζονται, ο κινητήρας ξανάρχεται στη ζωή και ξεκινάω (χωρίς να
«στολάρω»). O πρώτος γύρος αργά για να δω την πίστα, ο δεύτερος
γρηγορότερα, ο τρίτος ακόμα πιο γρήγορα, ο τέταρτος σε αξιοπρεπή ρυθμό, ο
πέμπτος σε ρυθμό -δικού μου- αγώνα.
Θα προσπαθήσω να σας περιγράψω πως είναι.
Το κάθισμα σχετικά χαμηλά και κοντά σε σχέση με το τιμόνι. Το τελευταίο
κοντά στον οδηγό που οδηγεί με τα χέρια λυγισμένα (πάνε οι εποχές της...
ξάπλας). O μοχλός για το κιβώτιο των 5 ταχυτήτων (το αυτοκίνητο του ?94
έχει 6άρι κιβώτιο) βρίσκεται λίγο «πίσω» σε σχέση με τη θέση που έχει σ?
ένα επιβατικό.
O θόρυβος του κινητήρα εισβάλλει στο εσωτερικό. Τον ακούς, αλλά τον
αισθάνεσαι στο σώμα σου. Είναι ένας ήχος «σκληρός», κοφτός που, εκτός από
συχνότητες, μεταφέρει και κραδασμούς.
Οι αναρτήσεις είναι σκληρές, αλλά όχι «κούτσουρα». Στρίβεις με ταχύτητες
που ένας κοινός οδηγός θα πάθαινε... καρδιακή προσβολή και οι τέσσερις
τροχοί πατάνε σταθερά στο έδαφος εκτός κι? αν το παρακάνεις οπότε σηκώνεται
ο πίσω εσωτερικός.
Τα φρένα είναι από... άλλο πλανήτη! Σας λέω... Δεν έχω ξαναδεί τέτοια φρένα
(αλλά και που να δω αφού, δεν οδηγώ συχνά αγωνιστικά αυτοκίνητα). Είχε μια
ευθεία των 200+ χιλιομέτρων που οδηγούσε σε κλειστή δεξιά. Έφθανα με
τερματισμένη πέμπτη και, 70 μέτρα πριν τη στροφή έριχνα τις άγκυρες. Το
ασημένιο αυτοκίνητο επιβράδυνε σαν οι τροχοί του να γίνονταν ένα με την
άσφαλτο και το κεφάλι μου έγερνε μπροστά λες και έκανα προσνήωση σε
αεροπλανοφόρο με το άγκιστρο του αεροπλάνου να «πιάνει» στο απλωμένο
συρματόσχοινο.
Έκανα 10 γύρους και μπήκα στα πιτς. «Μπορώ να συνεχίσω παρακαλώ;»
«Μπορείς» απάντησε, αυτή τη φορά ο Λούντβιχ, «αλλά όταν σταματήσεις θα σε
πάω εγώ βόλτα».
Συνεχίζω για ακόμα 7 και, κάποια στιγμή τα χέρια μου με εγκαταλείπουν. Παρά
το υποβοηθούμενο σύστημα διεύθυνσης, η οδήγηση σε αγωνιστικούς ρυθμούς
εξαντλεί όσους δεν είναι σε άριστη φυσική κατάσταση.
Σταματάω, λύνομαι, βγαίνω και... τρέμω ολόκληρος. Οι άνθρωποι της ομάδας
πλησιάζουν και, προς μεγάλη μου έκπληξη και τιμή, τους ακούω να λένε ότι η
οδήγησή μου ήταν «very fast and professional».
Τους ερωτώ πότε θα υπογράψω το... συμβόλαιό μου και με καλούν στο τρέιλερ
όπου με... περιμένουν οι... δικηγόροι της ομάδας!
Όταν σας λέω ότι η Μερτσέντες άλλαξε να το πιστέψετε. Το χιούμορ ήταν κάτι
που έλειπε τα προηγούμενα χρόνια.
Ένα ποτήρι νερό για ?μένα, βενζίνη για το αυτοκίνητο και, αμέσως στο δεξί
κάθισμα το «μαύρο» αυτοκίνητο με τον Κλάους Λούντβιχ στη θέση του οδηγού.
Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα στη ζωή από το να βλέπεις τα όνειρά σου να
σωριάζονται σε συντρίμμια κι? αυτό ακριβώς συνέβη στα επόμενα 15 λεπτά. Δεν
είναι τυχαίο ότι, οι Γερμανοί φίλοι του σπορ τον αποκαλούν Κινγκ (βασιλιά)
Λούντβιχ. Οδηγώντας το αυτοκίνητο με το 6άρι κιβώτιο που δεν χρειάζεται
συμπλέκτη στις αλλαγές, ο Λούντβιχ έδειξε πως οδηγείται ένα αγωνιστικό
αυτοκίνητο σήμερα εξηγώντας μου συγχρόνως τι κάνει κάθε στιγμή.
Αν τα αυτοκίνητα του ?93 ήταν γρήγορα σκεφθείτε τι πρόκειται να γίνει με το
καινούργιο «τέρας» με τον εξακύλινδρο V κινητήρα των 400+ ίππων που κάθεται
χαμηλά μέσα στο πλαίσιο της C. O κινητήρας αυτός είναι βασισμένος στον
8κύλινδρο κινητήρα που χρησιμοποιείται στις Σειρές E, S, και SL, αλλά δεν
θα έπεφτα πολύ έξω αν τον χαρακτήριζα εντελώς νέο. H αγωνιστική C ζυγίζει
μόλις 1000 κιλά και σ? αυτά συμπεριλαμβάνεται το σύστημα ABS (από το
αυτοκίνητο παραγωγής), το σύστημα ASR (Anti Slip Regulation) και το σύστημα
ABC (Active Body Control). Ακόμα μια απόδειξη εδώ ότι, οι αγώνες βελτιώνουν
σοβαρά την υγεία (των αυτοκινήτων παραγωγής).
Κι? ενώ συνέβαιναν όλα αυτά τι νομίζετε ότι βλέπω στο βάθος του
αεροδρομίου; Ένα ανεμόπτερο ν? απογειώνεται! Χωρίς καθυστέρηση επισκέπτομαι
τη Λέσχη, βλέπω τα σκάφη της (Τουίν Αστήρ, Μοσκίτο, AS 21, Γιάνταρ κ.λπ.)
και αισθάνομαι σαν στο σπίτι μου, αλλά δεν ζητώ να πετάξω γιατί η ώρα έχει
περάσει.
Στον λίγο χρόνο που απομένει συζητώ με τον Λούντβιχ, που υποσχέθηκε να
έλθει στην Αθήνα και να εμφανισθεί στην εκπομπή μας TPOXOI & ΔΡΟΜΟΙ. Μετά,
μαζεύω σημειώσεις, μπαγκάζια κι? εντυπώσεις και επιστρέφω στη
μετριότητα._Κ.Κ.